Με την ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές θα είναι σε θέση να διακρίνουν βασικές προσεγγίσεις στη σκηνική ερμηνεία του αρχαίου δράματος από το 1970 έως σήμερα και να εξηγήσουν συνδυαστικά τις ιδιαιτερότητές τους, τόσο από ιδεολογική όσο και από αισθητική άποψη. Θα μπορούν να προσδιορίσουν πώς οι αισθητικές επιλογές της παράστασης υπηρετούν την ιδεολογική ερμηνεία, με λεπτομερείς

αναφορές σε όλα τα στοιχεία που συνθέτουν μια παράσταση, όπως το ύφος της υπόκρισης, τα σκηνικά ή οι ηχητικές επιλογές. Θα μπορούν επίσης να συμπεριλάβουν στην ανάλυσή τους σκηνικά στοιχεία που διακρίνουν ειδικά τη σκηνοθεσία του αρχαίου δράματος από άλλες, όπως ο χορός και η μάσκα. Επιπλέον, θα είναι σε θέση να αξιολογήσουν σημαντικές σύγχρονες παραστάσεις εντάσσοντας τες σε ερμηνευτικές

παραδόσεις από το 1970. Οι φοιτητές θα είναι επίσης σε θέση να εκτιμήσουν συνολικότερα το έργο το

σχετικό με το αρχαίο δράμα σημαντικών καλλιτεχνών που έχουν ασχοληθεί πολύπλευρα με το είδος, όπως ο TonyHarrison και ο A. Serban.

●    Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων πληροφοριών με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
●    Λήψη αποφάσεων
●    Αυτόνομη εργασία
●    Ομαδική εργασία
●    Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα
●    Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής
●    Παραγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης
 

Το μάθημα εισάγει τους φοιτητές σε ερμηνευτικές παραδόσεις του αρχαίου δράματος από το 1970 έως σήμερα. Συμπεριλαμβάνει τόσο παραστάσεις σταθμούς στην ερμηνεία του αρχαίου δράματος διεθνώς, όπως η Τριλογία του Andrei Serban ή το Dionysus 69 του RichardSchechner όσο και σύγχρονες σκηνικές ερμηνείες που συζητούνται σε ιστορική προοπτική. Το μάθημα επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στο
θέατρο, αλλά αξιοποιεί και κάποια παραδείγματα σκηνοθεσίας αρχαίου δράματος στον κινηματογράφο. Ερευνούμε ένα μεγάλο εύρος προσεγγίσεων του αρχαίου δράματος, από παραστάσεις που δίνουν έμφαση στον λόγο, σε παραστάσεις με επίκεντρο το σώμα η την εικαστική σύνθεση. Ιδεολογικά επίσης τα
παραδείγματα που θα συζητηθούν παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία και κυμαίνονται από ψυχαναλυτικές σε μαρξιστικές ή φεμινιστικές ερμηνείες. Το μάθημα δίνει ιδιαίτερη σημασία στο πώς σκηνοθέτες
αντιμετωπίζουν ιδιαιτερότητες του αρχαίου δράματος, όπως ο χορός ή η μάσκα.

Το μάθημα αναπτύσσεται σε 13 μαθήματα.
1. Εισαγωγή. Συνοπτική αναδρομή στην σκηνική ερμηνεία του αρχαίου δράματος (19ος και 20ος αιώνας). Σύγχρονες
σκηνοθετικές τάσεις.
2        Χαρακτηριστικές τάσεις της σύγχρονης ερμηνείας του αρχαίου δράματος The Lysistrata Project (2003)
3, 4,5

Κουν και Αριστοφάνης Συνολική Θεώρηση
Οι Όρνιθες (1962)

Αχαρνής (1976)

Σαββόπουλος, Αχαρνής (1977)
6 Brian de Palma, Dionysus 69, ταινία βασισμένη στην
παράσταση Dionysus 69
του Richard Schechner.
7, 8 Andrei Serban, Τριλογία
(Μήδεια, Τρωάδες, Ηλέκτρα) (1974)
9 Theodora Skipitaris, The Trojan Women.
10 Οιδίποδας (ταινία, 1967) σκην. Π. Π. Παζολίνι
Προφορικές παρουσιάσεις των φοιτητών στην τάξη
Ανασκόπηση και επανάληψη

Δραστηριότητα

Φόρτος Εργασίας Εξαμήνου

Διαλέξεις

14

Συζήτηση και διαδραστική διδασκαλία
 

25

Εκπαιδευτική εκδρομή

10

Προφορική παρουσίαση και εργασία

33

2η εργασία

22

Προφορική εξέταση

21

Σύνολο Μαθήματος 

125

Μέθοδοι αξιολόγησης, Διαμορφωτική και Συμπερασματική Ερωτήσεις Ανάπτυξης
Γραπτή Εργασία
Προφορική εξέταση
Προφορικές παρουσιάσεις στην τάξη

Η διαδικασία αξιολόγησης περιγράφεται στο πρόγραμμα των μαθημάτων, που αναρτάται στο διαδίκτυο και διανέμεται και επεξηγείται στους φοιτητές/τριες στην αρχή κάθε εξαμήνου.
 

•    Chioles, J. (1993). “TheOresteiaandtheAvant-garde: ThreeDecadesofDiscourse.”,PAJ 15.
•    Decreus, F. & Kolk, M. (2004). Rereading Classics in ‘East’ and ‘West.’ Post-colonial perspectives on the Tragic.Documenta Jaargang XXII, 4.
•    Easterling, P. (2007). ΟδηγόςγιατηνΑρχαίαΕλληνικήΤραγωδία. Ηράκλειο: ΠανεπιστημιακέςΕκδόσειςΚρήτης.
•    Hall, E. andWrigley, A. (2007). Aristophanes in Performance 421 BC-AD 2007. London: Legenda, 2007.
•    Hall, E., Macintosh, F and Wrigley, A. (2004). Dionysus since ’69. London: Oxford University Press.
•    Harrison, T. (1998). Prometheus. London: Faber and Faber.
•    Kolk, M and Decreus, F. (2005).The Performance of the Comic in Arabic Theater. DocumentaJaargangXXIII, 3.
•    Κουν, Κ. (1987). Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας. Αθήνα: Καστανιώτης.
•    McDonald, M. (2003). The Living Art of Greek Tragedy. Bloomington: Indiana UniversityPress.
•    McDonald, M. (2003).Αρχαίος Ήλιος Νέο Φως. Αθήνα: Εστία.
•    Patsalidis S.& Sakellaridou, E. (1999).(Dis) Placing Classical Greek Theatre.Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
•    Prenowitz, E. (2004). Selected Plays of H. Cixous. London and New York: Routledge.
•    Robb, D. ed. (2007). Clowns, Fools and Picaros. Popular Forms in Theater, Fictionand Film. Amsterdam: Rodopi.
•    Stuttard, D. (2010). Looking at Lysistrata. Bristol: Bristol Classical Press.
•    T. Harrison (1998) “Fire and Poetry” και “Prometheus” στο Prometheus. London,
•    Faber and Faber.
•    Ed. Menta (1997) The Magic World Behind the Curtain. Andrei Serban in the American Theater. New York, Peter Lang, 1997.
•    Βαροπούλου, Ε. (2003). Το ζωντανό θέατρο. Δοκίμιο για τη σύγχρονη σκηνή, Αθήνα: Άγρα
•    Schechner, Richard (2011). Η θεωρία της επιτέλεσης, Αθήνα:Τελέθριον.
•    Goldhill, Simon (2007). How to Stage Greek Tragedy Today. Chicago: University of Chicago Press
•    Ioannidou, Eleftheria & Hanratty Conor (eds-2011). Epidaurus Encounters: Greek Drama, Ancient Theatre and Modern Performance. Berlin: Parodos Verlag.
•    Hardwick, L. (2012) Πρόσληψη: Ερευνητικές Προσεγγίσεις. Παπαζήσης, Αθήνα
•    Hardwick, L. & Stray, C. (2008) A Companion to Classical Receptions. Blackwell, Οξφόρδη
•    Μαυρομούστακος, Πλ. (1999) Παραστάσεις αρχαίου ελληνικού δράματος στην Ευρώπη κατά τους νεότερους χρόνους. Καστανιώτης, Αθήνα
 

https://eclass.uop.gr/courses/TS321/